Ippoyoga

Το Ωουμ ή ΟΜ είναι η πεμπτουσία των πάντων σε όλες τις γραφές που έχουν βεδική προέλευση.Το ΟΜ είναι πλήρες και συμβολίζει την πανταχού παρούσα κοσμική συνείδηση , που είναι πέρα από λέξεις και θεωρίες: τη συνείδηση της τέταρτης διάστασης, αγνή, αυθύπαρκτη. Είναι ο πρωταρχικός ήχος της άχρονης πραγματικότητας που δονείται μέσα μας  από το άναρχο παρελθόν και πάλλεται μέσα σε όλο μας το είναι. Ό ήχος του ανοίγει το βαθύτερο μας είναι στο κραδασμό μιας ανώτερης πραγματικότητας- όχι μιας πραγματικότητας που βρίσκεται έξω από εμάς, αλλά μιας πραγματικότητας αιώνιας, που ήταν πάντα παρούσα μέσα μας και τριγύρω μας. Ο ποιητής Pabindranath Tagore έχει πει πολλά όμορφα σχετικά με την ιερή αυτή συλλαβή, πως είναι η συμβολική λέξη για το τέλειο, το άπειρο, το αιώνιο.Ο ήχος είναι ήδη τέλειος από μόνος του και συμβολίζει την πληρότητα όλης της δημιουργίας.Ο στόχος του είναι να διαποτίσει το νου με την αίσθηση της τελειότητας και να τον ελευθερώσει από τη σφαίρα του στεγνού εγωισμού.

Ένα μάντρα αποτελείται από ψυχικά ισχυρές ηχητικές συλλαβές, που είναι ικανές να επηρεάσουν το ανθρώπινο σύστημα.Μπορούν να διεγείρουν τα συναισθήματα και να δώσουν ιδέες στο νου.Επιδρούν τόσο σε αυτόν που τις ακούει όσο και σε αυτόν που τις απαγγέλλει. Η λέξη μάντρα προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη μαντράνα που σημαίνει συμβουλή ή πρόταση.Από μια πλευρά, κάθε λέξη είναι ένα μάντρα.Στην καθημερινή μας ζωή χρησιμοποιούμε λέξεις για να τακτοποιήσουμε τα πάντα, για να αποκτήσουμε ό,τι χρειαζόμαστε.Κάθε μάντρα ή λέξη είναι ένα ηχητικό πρότυπο που υποδεικνύει στο νου τη σημασία που εμπεριέχεται μέσα του, και στο οποίο ο νους αντιδρά αμέσως. Εκτός του ότι είναι ένα ηχητικό πρότυπο συνδεδεμένο με κάποια σημασία, ένα μάντρα είναι επίσης ενέργεια, αποτελούμενη από ορισμένες συχνότητες που έχουν ένα δικό τους πρότυπο και ένα κραδασμικό πεδίο που δημιουργεί διαφορετικούς τόνους.Αυτές οι συχνότητες , και οι συμπαθητικές αρμονικές που γεννιούνται από αυτές, επιδρούν

Όταν το σώμα έχει δουλευτεί μέσω των άσανας, όταν το μυαλό, ο Νους έχει εξευγενιστεί μέσω των τεχνικών της πραναγιάμα και όταν οι αισθήσεις μας τιθασευτούν τότε ο ασκούμενος είναι έτοιμος να περπατήσει το έκτο σκαλοπάτι το οποίο ονομάζεται Dharana. Το μονοπάτι αυτό περιλαμβάνει συγκέντρωση της προσοχής σε ένα προεπιλεγμένο αντικείμενο. Η προσοχή τείνει να φύγει, μέρος της εργασίας μας είναι η συνειδητή προσπάθεια για επαναφορά της προσοχής μας ξανά και ξανά έτσι εκπαιδεύεται ο Νους. Όπως το νερό παίρνει σχήμα μέσα σε ένα δοχείο, έτσι και ο Νους όταν συγκεντρώνεται μεταμορφώνεται στο σχήμα του αντικειμένου που παρατηρεί.Γίνεται ένα με αυτό, εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τον ασκούμενο και το αντικείμενο που έχει απέναντί του. Όταν η ροή της συγκέντρωσης είναι αδιάκοπη τότε μεταβαίνει στο επόμενο στάδιο-σκαλοπάτι το οποίο ονομάζεται Ντυάνα. Τα χρονικά διαστήματα που η προσοχή γλιστρά μειώνονται και η συγκέντρωση είναι σταθερή και συνεχής. Ο νους τελικά